Op stap met ‘Oxy’ het zuurstofapparaat

 

Tijdens de morgenronde in Lamin Health Centre loop ik langs Therese. Een jonge vrouw met een mentale beperking die al 6 dagen opgenomen ligt met een daverende longontsteking. Ze knapt eigenlijk nauwelijks op. Ze heeft alle mogelijke antibiotica al gehad, maar ligt ondanks dat nog steeds aan het zuurstofapparaat omdat haar eigen longen het nog niet trekken. In Gambia komt relatief weinig HIV voor, maar tuberculose is wel een groot probleem. Helaas hebben we in ons ziekenhuis nog niet de mogelijkheid om TBC te testen. Het is een tijdrovende procedure waarbij 3 dagen op rij sputum ingeleverd moet worden. Om Therese elke dag heen en weer te laten gaan naar het eerstvolgende grote ziekenhuis zou een te grote aanslag zijn op haar conditie. Helaas moet ik haar doorsturen.

Therese is afhankelijk van zuurstof, dus ik kan haar niet zomaar met eigen vervoer wegsturen. Gelukkig hebben we een ambulance waar ons gloednieuwe oplaadbare zuurstofapparaat in kan (heel blij mee!!)! De familie gaat akkoord, ik beloof met haar mee te gaan om haar onderweg in de gaten te kunnen houden. De driver is geïnstrueerd, nog even wachten op het voorrijden van de ambulance en dan kunnen we gaan. Maar…. helaas is de accu van de ambulance leeg. Dat is niets nieuws, de ambulance wordt eigenlijk voor elke rit eerst aangeduwd, maar deze keer is er geen beweging in te krijgen. Ondanks diverse nieuwe accu’s het afgelopen jaar blijft de ambulance problemen geven.

Gelukkig hebben we sinds een paar weken een grote jeep voor de deur staan, waar de patiënt zittend, maar wel comfortabel in vervoerd kan worden. Helaas is de jeep volgebouwd met allerlei zware apparatuur, die er ook niet zo snel uitgetild kan worden, deze optie wordt ook afgestreept.

Een familielid van Therese heeft wel een auto. We hijsen de patiënt achterin de krappe auto, het zuurstofapparaat ernaast, moeder daar weer naast. Ik mag voorin plaatsnemen en zo gaan we samen op weg met een proestende Therese (op verdenking van open TBC) naar Serekunda general hospital . Eenmaal aangekomen in Serekunda leg ik aan de dienstdoende verpleegkundige uit wat er aan de hand is en samen met het zuurstofapparaat rijden we haar naar binnen. Helaas is er momenteel even geen zuurstof beschikbaar, dus of we even kunnen wachten. Ondertussen zie ik de streepjes die aangeven hoeveel batterij op ons zuurstofapparaat nog beschikbaar, is steeds minder worden, hopen dat hij het redt.

Wachtend op een zuurstoftank, zie ik een jonge man liggen. Hij is constant aan het stuipen. Ik vraag aan de nurse of ze er weet van hebben en dat hebben ze niet. Samen lopen we naar de man toe. De arts die verantwoordelijk is voor de ward is vandaag niet aanwezig. Ik vraag of de nurse nog wat diazepam heeft liggen en vraag hem om een spuit klaar te maken om te injecteren, waardoor het lange wachten toch nog een beetje nuttig ingevuld kan worden.  In Nederland natuurlijk ondenkbaar om in een ander ziekenhuis een beetje te gaan zitten dokteren, maar ‘no problem in the Gambia’.

Na een uur is er een tank met zuurstof gevonden en kan Therese overgezet worden. Samen met de nurse neem ik nog even door wat er aan gedaan moet worden, hij belooft er zorg voor te gaan dragen.

Samen met Oxy het zuurstofapparaat op wieltjes sta ik na een goeie 2 uur weer buiten en bedenk ik dat ik geen vervoer naar huis heb. Een taxi is gelukkig zo geregeld, het is vast een gek gezicht zo’n toubab (witte) over straat met een witte doktersjas aan die door de stoffige zandwegen van Gambia loopt met een zuurstofapparaat achter haar aan denk ik zo.

Improviseren in Gambia is leuk, maar het zou fijner zijn als onze ambulance het weer deed. Aangezien de Gambiaanse autotechneuten er niet uitkomen, hier een oproepje of er een Nederlandse automonteur is, die vooral veel weet van elektrische bedrading van auto’s (of liever nog specifiek voor ambulances) en die het leuk vindt om hier vrijwilligerswerk te doen en onze ambulance weer aan de praat kan krijgen! Ken je iemand, neem contact op met dekoning.am@gmail.com en help ons vooruit! Alvast bedankt.